Ruimte

En dan moet ik wel mijn eigen belofte nakomen. Geregeld een mooi stukje schrijven.

Maar waar te beginnen?

Ik zou natuurlijk iets kunnen schrijven over hoe ook ik Charlie ben en waarom dat niet alleen deze dagen is, maar altijd. Dat stukje komt nog denk ik.

Ik ga ook schrijven over de geschiedenis van mijn familie. Ik dacht terug aan het overlijden van mijn oma en de week die daarop volgde. Dat wordt het onderwerp van het eerste stukje in die categorie.

Deze week is ook mijn werk als wethouder weer begonnen en ik dacht eerst te schrijven over wat ik iemand hoorde zeggen over de kans die verborgen ligt in de decentralisaties in de zorg en de opdracht die we hebben om die kans te pakken. Komt ook nog.

Maar het is nu zondagavond en mijn zoon gaat na een periode van vakantie en ziek zijn voor het eerst weer naar school morgen. En ik moest denken aan hoe hij met zijn vijf jaar al zeker weet dat hij ruimtevaarder gaat worden.

Opvoedkundig gezien een mooie kans om hem aan te sporen goed zijn best te doen op school. Als je wilt weten hoe je een ruimteschip moet besturen moet je wel goed kunnen rekenen en je zult ook je talen moeten spreken. Eerst maar eens Nederlands, maar later natuurlijk ook Engels. En sinds hij weet dat er op het Internationaal Ruimtestation ook veel Russisch wordt gesproken ziet hij dat ook wel zitten. Hij houdt niet van knutselen, maar toen wij onze zorgen uitspraken over hoe hij zich dan moest redden als middenin de ruimte zijn ruimteschip stuk gaat, zag hij toch ook het nut van knippen en plakken in.

Maar ondertussen gaan we ook samen op onderzoek uit. Laten we hem filmpjes zien over astronauten, hebben we hem met zaklamp, sinaasappel en mandarijn uitgelegd hoe het komt dat niet altijd de maan vol te zien is, hebben we het gehad over hoe sneu het is voor Pluto dat hij geen planeet meer is en waarom de zon licht geeft. Alles met behulp van onze eigen kennis, die verrassend groot bleek over dit onderwerp, internet en een paar hele mooie boeken met plaatjes.

Binnenkort komt de biopic over Stephen Hawking, de beroemde Britse natuur- en wiskundige, uit, ‘The theory of everything’. Toen ik informatie over die film opzocht stuitte ik op onderstaand filmpje waarin hij het belang van het verkennen van ons zonnestelsel benadrukt.

En als de professor het zegt….

Hoewel er geen positieve boodschap aan ten grondslag ligt, de professor heeft er duidelijk geen vertrouwen in dat de mensheid het gaat redden op deze planeet alleen, werd ik door dit filmpje wel weer eens gewezen op nieuwe mogelijkheden en het idee van het verleggen van onze grenzen.

Het verkennen van de ruimte.

Als dat eens zou kunnen! Mijn hart als fan van Star Trek, gaat er zomaar sneller van kloppen.

Hij hoeft echt geen ruimtevaarder te worden. Hij is vijf jaar en ik ben me er heel goed van bewust dat hij volgende week bakker wil worden vanwege de slagroom en de week erna brandweerman vanwege de zwaailichten.

Maar de mogelijkheden, hè? De mogelijkheden zijn eindeloos.